هو محبنيش ليه
شويه ف المستشفى وبعدين يرجع البيت ويرتاح وربناا يعديها ع خير
طيب ي ماما انا هدخله
ماشي ي بنتى
دخلت وكان نايم بس اى ده مين ده هو عامل كده لي التعب باين عليه اوى بقا جسم بس شكله مرهق وفيه هالات سوده تحت عينه جسمه خس بس لسه محتفظ بحاذبيته كلها لحيته طولت وللاسف حلته اكتر شعره طول كانه بقاله كتير محلقش الحقيقه انه قدامى اني معاه والأهم من ده كله انه كويس فضلت قاعده قدامه بتامله بحب كأنى اول مره اشوفه وكأنى اخر مره هبصله البصه دى ودى كانت الحقيقه فعلا انا ناويه اعلم أواب الأدب اولا عشان كرامتى ال حسيت انها اتهانت ثانيا عشان كرامتى برضه ثالثا عشان.. عشاان بحبه بصراحه
معرفش نمت اد اى بس صحيت ع صوت تأووه وهو بيصحى
رسمت الجمود ع وشى كويس جدا عشان لما يشوفنى
_ اى ده مى! انتى هنا بجد ولا انا ال بقيت بخرف
رديت بجمود حمد الله ع سلامتك ي أواب
ولاول مره يرد عليا بحب
_ الله يسلمك ي قلب أواب وحشتيني ي مى
بصلته بسخريه ومردتش إنما انا انا كان قلبى بيرفرف بس ولو ولو لازم انتقم
شكلك ناسى اننا ف حكم المتطلقين وانى مرجعتش عشان وحشتنى لا انا رجعت عشان مبانش ندله قدام اهلك وانا سايبه جوزى تعبان فأنت قدامك اسبوعين تكون فقت ومشيت ف إجراءات الطلاق وانا عشان ربناا ميحاسبنيش واخد ذنب بسببك فانا هرعاك لحد م تتم شفاك غير كده يبقى التعامل بينا معډوم بعد اذنك
بعدها بيومين خرجنا من المستشفى كانت بتتجنبنى واحنا لوحدنا بس انما قدام اهلى مكنتش بتسيب ايدي وانا بصراحه كنت بتلكك اصل الواحد هيلاقى حنيه زى حنيتها دى فين
_ مى.. مى
رديت ببرود نعم
_ ممكن تيجى تعدلينى اصل مش قادر وتعبت من الرقده
رديت بجمود _ حاضر
_ مش ناويه تسامحى بقا صدقيني انا مش مستريح