زوجتى اخى كامله

ع الساعه واحده ونص تعبت من كتر التفكير والذكريات ونمت نمت وانا بهرب من مشاكلى بالنوم نمت وانا بقول الحمدلله لولا عمر ابنى كنت استسلمت من زمان
صحيت الصبح الساعه سبعه وعمر كان لسه نايم جهزت الفطار ونزلته بدرى لحماتى وطلعت قبل ما احمد يعدى عليها
هبه اومال عمر فين يا بنتى
زهره عمر نايم ياماما. لما يصحى هنزلهولك. عن اذنك هطلع اروق الشقه

طلعت وانا بهرب منها فضلت على الحال ده اسبوع انزلها الفطار الساعه سبعه ولما عمر يصحى انزلهولها
لحد ما لقيت الباب بيخبط فى يوم العصر وانا بطبخ. لبست النقاب وطلعت لقيتها حماتى
دخلتها روحت المطبخ اكمل وهى دخلت معايا
هبه ازيك يازهره
زهره وهى بتسلق المكرونه الحمدلله ياماما
هبه بتهربى منى ليه يازهره بقالك اسبوع
زهره بتوتر ههرب منك ليه ياماما
هبه يا بت. يا بت دانا زى امك واعرفك من سبع سنين
زهره بصتلها بصمت وهى بتصفى المايه السخنه من المكرونه
هبه بتنهيده طب ياستى اهربى براحتك بس اللى بتهربى منه مش هيسبك
زهره بصتلها باستفهام ومكنتش واخده بالها من المكرونه وهى بتصفيها
هبه احمد عايز يتجوزك يازهره
زهره بصړيخ اههه اهههه ايددددى
هبه احمد عايز يتجوزك يازهره
زهره بصړيخ اههه اهه ايدى
بسرعه ركنت المكرونه على الحوض وفتحت الحنفيه على ايدى ولقيت حماتى جابت كيس تلج من الفريزر وحطتهولى ع ايدى وهى بتقعدنى على طربيزه المطبخ. قعدت وانا ساكته مش لاقيه كلام اقوله لقيتها وقفت قدام البتوجاز وحطت المكرونه في الصالصه وهدت الڼار عليها وقعدت قدامى وانا عينى بتبص فى كل مكان الا هيه
هبه بهدوء وحزن هشام واحمد مش اخوات
بصتلها بصدممه اول مره اعرف كده.. كل يوم احمد بيكون مجهولى فعلا
هبه زمان لما كنت عيله عندها 17 سنه ابويا كان صعب وجوزنى لواحد عنده 27 سنه وعلشان جواز البنات ستره عشت مع مريض نفسي سبع سنين ضړب وزل وشك وتخوين وكسره نفس. كل احسايسه بالنقص والعجز كان بيتهمنى بيها كان ضعيف جدا بره البيت ميعرفش حتى يرد ع حد اتريق عليه شتمه. زعقله زى مديره مثلا. لكن كان يجى البيت يثبت انه قوى وانه ليه سيطره عليا. وانا كنت عيله مخدتش حنان الاب بسبب خوف ابوها الشديد اللى خلاها تقول حاضر ف اى حاجه من خۏفها. كنت محتاجه امان واحتواء مش حب.. لكن هو حبنى پجنون فبقي يشك فى بقى بيتملكنى ويستعبدنى
لحد مخلفت هشام وبقى طفل معقد من اللى بيحصل قدامه. الاطفال بتفهم كل حاجه من اول يوم ليه فى الدنيا جالى خبر وهو بيجيب هشام من المدرسه وهشام دخل المستشفى. خدت ابنى ورجعت بيت ابويا وانا عمرى 25 سنه وابنى عنده سبع سنين. ابويا قالى ھموت ومحدش من اخواتك هيتحملك ولازم تتجوزى. كنت بمت من خوفى امر بنفس التجربه القذره تانى. بحد ماجه عمك مصطفى والد احمد كان جارنا وكان مسافر. اتقدمى وهو 30 سنه وابويا وافق واتجوزته
فى اول جوازنا فى يوم كان عنده شغل مهم وكان مستعجل وانا كنت بكويله القميص دخل لقانى
مصطفى باستعجال يلا ياهبه هتأخر وده شغل مهم
هبه كانت وقفه زى الحجر قدام القميص اللى المكوه طبعت عليه بس محرقتهوش
مصطفى وهو بيبصلها مالك ياهبه
هبه پخوف حړقت. انا.. ڠصب عنى. والله. اخر مره
رفع ايده وانا فكرته هيضربنى زى ما اتعودت من والد هشام لكن لقيته 
مصطفى وهو حاضن هبه تعرفى يا هبه انا يااامه حړقت قمصان وانا اعذب.
بصيتله بدموع واستغراب فمسحلى دموعى متبكيش يا هبه. انا مش رايح الشغل هأجله
طلعت من  وانا بقوله شغلك مهم وبتجهزله من اسبوع لازم تروح
مصطفى وهو بياخد القميص حاضر يا قمر بس متبكيش فداكى
شهقت هبه بصدممه بقى مدير اكبر مكتب للتصميم والديكور يلبس قميص محروق
مصطفى بضحك هههه ايوه عادى دى المدام اللى كويهولى
هبه بدموع ليه كل ده
مصطفى قرب من هبه يمكن علشان بحبك مثلا
باااااك
من يومها يازهره وانا عرفت قيمه اللى فى ايدى وعرفت انى لو استسلمت لخوفى هضيعه
غالبا خوفنا من الماضى هو اللى بيجرحنا في الحاضر والمستقبل حتى لو الشخص اللى قدمنا كويس وحاببنا بس احنا اللى بنضغطه بخوفنا فيمشي.. انا بأكدلك أن أحمد شكل مصطفى ابوه. هشام انا حاولت معاه كتير وفشلت وكان