روايه جديده بقلم ورده محمد الجزء الخامس والاخير

فهد ابنى انا مش مصدقه عنيه ت ت تعال المسک علشان اتأكد ان انا مش بحلم 
فهد قرب منها وقال اذيك يا ماما 
سهير شدته فى حضنها وقالت ابنى حبيبى واحشتنى انا اسفه يا ابنى انا غلطانه واهو ربنا اخد ليكم حقكم منى وبقيت قاعده على كرسى لا حولا بيا ولا قوه 
فهد صعبت عليه امه وبسها فى راسها وقال انتى اللى حقك عليا علشان مجدش سألت عليكي متزعليش منى 
سهير بدموع مش زعلانه بس خليك شويه فى حضنى 
مليكه تسمحى ليا اقولك يا ماما 
سهير طبعآ يا حبيبتى 
مليكه ماما احنا هناخد عدى يعيش معانا وهنبقى نجيبه ليكى يبص عليكى كل يوم 
فهد اتفاجئ بكلام مليكه وفرح اوى 
سهير حتى ده هيسيبنى ويمشى 
مليكه معلش يا ماما انا عايزاه يتربى مع اخته او اخوه اللى جاى 
سهير بفرحه انتى حامل 
مليكه ايوه فى التالت 
سهير ربنا يكملك على خير ماشى يا حبيبتى ربنا يبارك فيكى بجد انتى عمله نادره اليومين دول خلى الشغاله تجهز عدى وخدوه بس ابقى جبيه يبص علينا 
مليكه طبعآ يا ماما واحنا معا 
فهد قام وباس دماغ مليكه وقال ربنا يبارك ليا فيكى 
وبعد مرور خمس سنين 
مليكه جاكلين انتى فين 
جاكلين انا هنا يا ماما 
مليكه طب يلا يا حبيبتى بابا زمانه جاى ادخلى اغسلى ايدك وتعالى على السفره 
جاكلين حاضر يا ماما 
ودخلت مليكه وخبطت على باب اوضه وقالت 
مليكه عدى يا حبيبى يلا بابا زمانه جاى 
عدى فتح الباب وقال حاضر يا ماما انا نازل اهو 
ونزلت عند باب اوضه وخبطت عليه ودخلت 
مليكه يلا يا ماما فهد زمانه جاى علشان ناكل 
سهير لا يا حبيبتى انا مليش نفس 
مليكه يا ماما من يوم ما ماټ بابا فريد الله يرحمه وانتى حپسه نفسك فى الاوضه ومش بتاكلى الا قليل اوى 
سهير بدموع سنه يا مليكه بعيد عنى بقاله سنه واحشنى اوى 
مليكه بستها فى دماغها وقالت ربنا يرحمه واحشنا كلنا والله بس علشان خاطرى كلى علشان العلاج 
سهير حاضر يا بنتى 
مليكه مسكت الكرسى وزقته وطلعت سهير من الاوضه ودخلت المطبخ تحضر الاكل 
وهى وقفه حست بحد 
فهد قلبى واحشتينى 
مليكه مسيرك هتوقف قلبى من خضتك ليا 
فهد بعد الشړ عليكى يا قلبى واحشتينى 
مليكه لفت ليه وحطت ايديها حوالين رقبت فهد وقالت وانت واحشتينى اوى اوى اوى 
فهد بقولك ايه اطفى على الاكل ده 
مش كفايه عليا اللى فى بطنى طالع شقى زى ابوه مش بيبطل حركه ابدآ
فهد ده حتى ابوه غلبان 
مليكه ههههههههه اوى 
فهد بحبك 
مليكه وانا بعشقك
النهايه